بررسی روند تغییرات کیفیت آب زیرزمینی دشت میاندوآب با استفاده از روش مان– کندال

روند تغییرات کیفیت آب زیرزمینی دشت میاندوآب طی سال­های (1391- 1381) (برای دوره­های پر آب و کم آب) با استفاده از آزمون ناپارامتری مان- کندال اصلاح شده برای ضریب خودهمبستگی مرتبه اول تحلیل شد. نتایج نشان داد که از مجموعه 25 ایستگاه نمونه­برداری آب و برای 14 متغیر کیفی مورد بررسی، برای دوره پر آب، 58 درصد از مشاهده ها دارای روند صعودی، 32 درصد روند نزولی و ده درصد بدون روند (در سطح معنی­داری 5 درصد) بودند. این ارقام برای دوره کم آب به­ترتیب 61، 32 و 7 درصد در سطح معنی­داری 5 درصد بود. از بین مشاهده های دوره پر آب روند صعودی معنی دار (در سطح 10 درصد) برای 7/23 درصد از مشاهده ها و روند نزولی معنی­دار برای 3/6 درصد از مشاهده ها به­دست آمد. در 70 درصد از مشاهده ها روند معنی داری (در سطح 10 درصد) مشاهده نشد. برای ماه کم آب 22 درصد سری­ها روند صعودی معنی دار، 10 درصد روند نزولی معنی دار و 68 درصد بدون روند معنی دار بودند. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین روند صعودی متغیر های کیفی متعلق به غرب و جنوب دشت )در دوره پر آب( بود. با افت سطح آب روند صعودی در متغیرهای کیفی مانند sar و ٍec هم در شرق دشت مشاهده شد. نتایج تخمین­گر شیب سن نشان داد که روند تغییرات هر دو پارامتر ec و sar برای هر دو دوره پر آب و کم آب در حال افزایش است، به طوری که در خصوص پارامتر ec در دوره پر آب مقدار آن در هر سال حدود 20 میکرو زیمنس بر سانتی­متر افزایش داشته است.